Bjorn Eriksson (Zita Swoon, Admiral Freebee, Maxon Blewitt) en Nathalie Delcroix (Laïs, Birds That Change Color) leren elkaar kennen, beginnen samen te zingen en worden verliefd. Of beter: worden verliefd, beginnen samen te zingen en leren elkaar kennen… Een band wordt opgericht “The Partchesz” (fonetisch: De paardjes) en in 2007 brengen ze hun debuut uit bij het label van Bjorn ‘DimDinRecords’.

Bjorn Eriksson… die naam, waar hebben we die naam nog gehoord? In 2012 neemt filmregisseur Felix Van Groeningen contact op met Bjorn. Hij zoekt de juiste man voor het verzorgen van de soundtrack van zijn nieuwe film “The Broken Circle Breakdown” (met o.a. Veerle Baetens, Johan Heldenbergh, Nils de Caster…). Meer uitleg was er niet nodig om Bjorn filmmuziek-geschiedenis te laten schrijven... De soundtrack staat maanden op 1 in de charts, “The Broken Circle (Bluegrass) Band” (met o.a. Bjorn Eriksson, Veerle Baetens, Johan…) speelt letterlijk het land plat en in Bjorns vitrinekast prijkt ondertussen een Ensor.

Na dit bluegrass feest wordt het ten huize Eriksson Delcroix weer dringend tijd om terug samen te musiceren. En wat is een betere naam voor dit duo dan hun eigen naam? “Eriksson Delcroix” schrijft deze keer eigen songs, geïnspireerd door hun dagdagelijkse avonturen. Buiten een aantal topmuzikanten worden ook hun 2 dochters opgetrommeld in de studio. Het resultaat is het album “For Ever”, dat door de vakpers onthaald wordt met superlatieven. ’t Is een plaat vol kleine songs over grote gevoelens (country kent er geen andere…). Songs met genoeg clichés, om country te zijn en genoeg zijsprongen (met toch wat speelse elektronica en een koortje van dochters Bruna Eriksson en Emma Bellenge in de afsluiter ‘Walking’, bijvoorbeeld) om ons ver genoeg van het ‘The Broken Circle Breakdown’-pad af te leiden. Tijdens het Country Festival in Sint-Truiden kwamen ze hun nieuwe album presenteren, en dit was een uitgelezen gelegenheid voor een gezellige babbel met dit jonge duo.

Bjorn Eriksson (BE) en Nathalie Delcroix (ND) jullie voorstellen aan ons rootstime.be publiek lijkt me ergens overbodig. Sinds de film (“The Broken Circle Breakdown”) is bluegrass en country in België “IN”. Komt het door de muziek of door de film?

BE: Ik denk dat bluegrass en de film de perfecte manier zijn, om een bepaalde stijl van muziek neer te zetten, in de aandacht te brengen. Dit is met bluegrass altijd al zo een beetje geweest. In de jaren ’70, hadden we de film “Deliverance”, waarin de bluegrass heel populair was en zijn er miljoenen platen verkocht van “Dueling Banjos”... [nvdr: “Deliverance” is een Amerikaanse thriller uit 1972 met o.a. Burt Reynolds en Jon Voight. Regisseur John Boorman verfilmde hiervoor het gelijknamige boek van James Dickey, die zelf ook het script schreef. Bekend is het banjo  bluegrass instrumentale nummer uit de film “Dueling Banjos”]. Nu is er in België dan “The Broken Circle Breakdown”. Het is ongelooflijk dat dit gebeurd is…

BE: Ik ben al van klein af aan grootgebracht, opgevoed met die muziek. Voor mij was dit dus compleet onvoorstelbaar, dat zo iets zou kunnen gebeuren. Toen ik klein was, was bluegrass iets onbekend 
ND (vult aan): Iets raars…
BE (vervolgt): en werd geassocieerd met “rednecks”, met cowboy dorpen en Amerika…

[nvdr: De term “redneck” is vooral gebruikt voor landelijke arme blanke mensen in de zuidelijke Verenigde Staten. Het kan ook een denigrerende betekenis hebben in betekenis van ‘cracker’, ‘hillbilly’ (in de Appalachen en de Ozark) en ‘white trash’ (echter niet in de betekenis van immoraliteit)]

Met Amerika?
Ja met Amerika, toch ook wel…Maar, toch heb ik de indruk dat bluegrass voor vele mensen een soort van marginale muziek was.

Heeft de populariteit van dit soort muziek (bedoeld wordt bluegrass en aanverwanten) te maken met de culturele entiteit die een land als Amerika wel heeft?

BE: Ja, maar het is hier nu wel in combinatie met de film, dat dit soort muziek dan weer wel werkt. Het werkt dubbel, want als we op het podium staan en de muziek spelen, zijn er veel mensen die geraakt worden door de muziek. Maar, dan is er ook de helft van het publiek, die Veerle Baetens eens willen zien… de Bv’s willen opzoeken, als Johan Heldenbergh… De juiste combinatie, alles telt.

Is het schrijven van een soundtrack anders, moeilijker dan het schrijven van eigen nummers (voor een album)?

BE: Ja, er is een groot verschil tussen het schrijven van een soundtrack en het schrijven van songs voor een album. Voor de film waren het merendeel van de nummers ervoor al gekozen door Johan Heldenbergh en ?, het waren bestaande country nummers... In de film gaat het over een bluegrass band, terwijl er veel country nummers inzitten. Ik heb voor de band veel country nummers moeten omzetten in een bluegrass arrangement en dat was niet altijd even gemakkelijk. Daarbovenop is het schrijven van een soundtrack heel impulsief… maar dat is veel meer mijn ding. 

Is het halen van een Ensor een milestone, een erkenning  voor een songwriter?

ND: Hij was er toch wel blij mee!
BE: Ja, het is wel leuk van een beetje erkenning te krijgen, maar ik hou niet echt van prijzen, van uitreikingen en alles er rond… Geen Amerikaanse toestanden voor mij!

Er is het debuut CD uit met de mooie naam “For Ever” en met een prachtige tekening op de hoes. Vanwaar deze titel?

BE: (Wijzend naar de hoestekening met de twee zittende keuvelende skeletten voor een pastel grijsgroene achtergrond) Dat is inderdaad de originele tekening van het album. De andere tekening gebruik ik af en toe op de FaceBook pagina om alles wat levendig te houden.
ND: De andere tekening (rechts) symboliseert de macht van de vrouw… (lacht)

Vanwaar de titel “For Ever”?
ND: (tegen Bjorn) Jij hebt die gekozen…
BE: Aanvankelijk had ik een andere titel, ik was met ik weet niet meer wat begonnen…

ND: (tegen Bjorn) Met een doodskop, met de skeletten…
BE: Het is een koppeltje. Buiten dat het sinister is, is het ook wel een romantisch beeld van twee verliefde skeletjes. “For Ever” is de titel die ik aan de tekening heb gegeven en die overgenomen is als titel voor de CD. 

Waarom de opnamen in eigen huis? Nathalie wat was jou inbreng?

ND: Klopt, thuis in een heel klein kamertje.
Waarom thuis?
ND: Omdat ik pas bevallen was en er zat dus een klein baby’tje mee in “het spel” en we vonden het dan heel leuk, om er beide altijd bij (de opnamen) te kunnen zijn. De enige oplossing was dus om alles gewoon thuis te doen. Bjorn zat dan meestal boven. Ik was veel met de baby bezig, maar dan hoorde ik wel wat ze deden. Als hij dan naar beneden kwam, gaf ik soms wat commentaar en reacties. Soms ging ik iets inzingen, maar de baby maakte het dan moeilijk, want je wil je er ook 100% voor gaan en lang genoeg bij zijn… maar soms ging het niet anders. Ik moest dan borstvoeding geven en…

BE: Ik was me er wel bewust van, maar we wouden niet naar een studio gaan, want we wouden meer tijd hebben. Een studio is beperkt in tijd. Je moet altijd naar de klok kijken en naar de kosten, het afhuren…Wij wouden tijd hebben, want de nummers groeiden ook. Het was een beetje een knutselwerk. Er zijn van die dingen die je heel moeilijk in een studio kunt doen.  We hebben thuis deftig materiaal om thuis te kunnen werken

ND: Het was ook een heel romantische periode. Pas bevallen, een plaat opnemen, het was een aparte sfeer. Toch wel! En, dat voel je ook op de plaat. 

Zijn de songs even sinister als de tekening op de hoes en sommige titels doet vermoeden? Is dit waar het in bluegrass/country om gaat?

Passen de songs bij de sfeer op de hoes?
BE: Ik vind dat de songs passen bij de hoes. Ik vind van wel. Er zijn een aantal nummers, die zich toch wel meer in een donkere sfeer situeren… (er belt een GSM…) Er Zijn bepaalde nummers waar de inhoud ook redelijk donker is. De tekst. Qua muziek is het ook meer het filmische.

De stijl van het album?
(beiden) Het is absoluut géén bluegrass. Het leunt meer aan bij singer-songwriter, met ingrediënten, met het klankpallet van bluegrass.

Zijn er songs die voor jullie persoonlijk speciaal zijn? “The Sound Of You”?

BE: De nummers zijn heel verschillend. Je hebt, in mijn geval, verschillende manieren van songwriting. Een nummer, 2“The Sound Of You”, is heel autobiografisch. Het zegt iets over de mens, over de geschiedenis. Andere nummers vind ik ook leuk om te schrijven, ook al hebt ge er zelf niks mee te maken. Soms begin ik eerst muziek te maken en schrijf ik later de tekst op de sfeer van de muziek. Ik word dan geïnspireerd door de muziek.

ND: het nummer 4“At The Car Graveyard” is een nummer dat we zelf verzonnen hebben. Het nummer gaat in feite over mij, ik die me prostitueer. Niet op een autokerkhof, want dat is pure fantasie. Het is leuk om zoiets te verzinnen en zo… Het enige dat echt letterkijk is 2“The Sound Of You”.

In de cover van Tom Paxton ‘The Last Thing On My Mind’, ontbreekt één strofe. Opzet of vergeten?

Opzet of vergeten?
BE: Neen, met opzet vergeten! De lengte van het nummer, met respect voor de schrijver, vond ik het te lang. Nu (korter) klopt het perfect. Het kan zonder die strofe. Onze versie geeft nog altijd hetzelfde gevoel weer en er ontbreekt geen belangrijk deel van het verhaal. In elke strofe is de sfeer dezelfde. 

Spelen met je vader (Karl Eriksson) – speciaal? Muziek is blijkbaar genetisch, dit kan Nathalie ook beamen?

Speciaal?
BE: Voor de buitenwereld wel, maar niet voor mij. Ik heb nooit niet anders geweten… Ik heb van mijn vader leren gitaar spelen. Het is genetisch. Dank zij hem ben ik jong beginnen spelen.

Hoe moet het nu verder? Uitgebreide tour in de CC…Toekomstplannen?

BE: We beginnen nu aan een serieuze tour (de “Eriksson Delcroix For Ever Tour 2014”) Het live geluid is heel anders dan de plaat. We gaan proberen om een live CD op te nemen. We willen het live band gevoel registreren Het album zal verschijnen in februari 2016!

Wat heb je over jezelf via de muziek geleerd?

BE: Je leert dingen loslaten. Muziek is het mooiste als ge vrij zijt. Als ge mensen los laat, mensen iets kunt laten doen. Ge moet het zelf niet willen controleren. Als je vertrouwen hebt, moet je de muziek laten doen. Loslaten! Ik ben soms een controle freak en dat wekt tegen je!

ND: Oei… Dat ik totaal niet stress bestendig ben… (korte stilte…)
Ik heb dingen van mezelf ontdekt. Ik heb geleerd dat ook wanneer je je niet goed voelt, dat je er altijd voor moet gaan. Soms moet je dingen van je afzetten en dat is soms zwaar. Een muzikant kan zich niet ziek melden. Het publiek verwacht je. Het is soms nogal heel emotioneel, heel heavy!

Setlist van vanavond?
Ik denk dat we dezelfde setlist van de tour gaan gebruiken. De ervaring leert ons dat dit moet lukken…

Bedankt! We zien uit naar de show…

Eric Schuurmans

meer foto's